De eerste zoon van Adam en Eva werd Cain genoemd. Volgens de Bijbelse overlevering was Cain de oudste zoon van het eerste menselijke paar en werd hij geboren nadat zijn ouders uit het paradijs waren verdreven.
Cain groeide op samen met zijn jongere broer Abel. De twee broers hadden allebei hun eigen taken: Cain was een landbouwer en Abel was een herder. Toen ze beide een offer aan God brachten, accepteerde God het offer van Abel, maar wees het offer van Cain af. Dit leidde tot jaloezie en uiteindelijk tot de moord op Abel door Cain.
De naam Cain betekent “verworven” of “geboren” en is afgeleid van het Hebreeuwse woord voor “verwerven”. De naam is symbolisch voor de complexe relatie tussen de twee broers en de gevolgen van hun daden.
Hoewel Cain een van de meest bekende figuren uit de Bijbel is, wordt zijn verhaal vaak gezien als een waarschuwing voor de destructieve kracht van jaloezie en wrok. Zijn naam en zijn verhaal blijven tot op de dag van vandaag bekend en dienen als herinnering aan de gevolgen van zonde en het belang van vergeving.