In de jaren 20 van de vorige eeuw probeerden de Verenigde Staten een drastische maatregel te nemen om het alcoholgebruik te verminderen, namelijk het verbod op alcohol. Deze periode staat bekend als de ‘drooglegging’ of ‘prohibitierevolutie’.
Het doel van de drooglegging was om de samenleving te beschermen tegen de schadelijke effecten van alcoholmisbruik, zoals criminaliteit, armoede en huiselijk geweld. Voorstanders van de drooglegging geloofden dat het verbod op alcohol zou leiden tot een gezondere en veiligere samenleving.
Echter, de drooglegging had juist het tegenovergestelde effect. Het verbod leidde tot een toename van illegale dranksmokkel en georganiseerde misdaad. Gangsters zoals Al Capone maakten enorme winsten door illegaal alcohol te verkopen en de wet te overtreden.
Uiteindelijk bleek de drooglegging een mislukking te zijn en in 1933 werd het verbod op alcohol opgeheven. De drooglegging had laten zien dat het niet mogelijk was om het alcoholgebruik volledig te verbieden en dat het beter was om te focussen op regulering en voorlichting.
De poging van de VS in de jaren 20 van de vorige eeuw om alcohol te verbieden staat nu bekend als een belangrijke les in de geschiedenis van de VS. Het toont aan dat het verbieden van iets wat populair is in de samenleving, zoals alcohol, vaak meer problemen veroorzaakt dan oplost.