Zo bezweet dat ik krachteloos word
Het is een warme zomerdag en ik besluit om een rondje te gaan hardlopen. De zon brandt fel op mijn huid en al snel begin ik flink te zweten. Na een paar kilometer voel ik me steeds vermoeider worden en mijn benen lijken loodzwaar te zijn. Ik probeer nog door te zetten, maar mijn krachten nemen steeds verder af.
Ik realiseer me dat ik te weinig heb gedronken en dat mijn lichaam oververhit raakt. Ik stop met rennen en zoek een schaduwrijke plek om even bij te komen. Ik voel me duizelig en misselijk van de hitte. Mijn hoofd bonkt en mijn hartslag gaat als een razende tekeer.
Met moeite probeer ik mezelf weer bij elkaar te rapen en langzaam begin ik te beseffen dat ik mijn lichaam te ver heb laten gaan. Ik moet beter voor mezelf zorgen en voortaan meer rekening houden met de hitte en mijn vochtinname tijdens het sporten.
Ik besluit om rustig terug te wandelen naar huis en onderweg stop ik bij een fonteintje om mijn gezicht te verfrissen en wat water te drinken. Langzaam maar zeker voel ik mijn krachten terugkeren en ik ben dankbaar dat ik op tijd heb ingegrepen.
De volgende keer zal ik beter voorbereid zijn en mijn grenzen goed in de gaten houden. Want niets is zo vervelend als bezweet en krachteloos te worden door te weinig aandacht voor je eigen lichaam. Het is een les die ik niet snel zal vergeten.